چکیده چشم‌انداز پایان سوخت‌های فسیلی، گرمایش آب‌ و هوایی و تغییرات اقلیمی ناشی از آن و سیاست‌های تنوع‌بخشی به منابع تأمین انرژی از علت‌های استقبال بسیاری از کشورها از انرژی‌های تجدیدپذیر هستند. در همین راستا کشورهای تولیدکننده نفت و گاز برنامه‌ریزی‌هایی را برای افزایش سهم انرژی‌های تجدیدپذیر در سبد تولید برق خود کرده‌اند. تنوع انرژی‌های اولیه تجدیدپذیر، وجود فناوری‌های مختلف تبدیل آن‌ها به برق و ویژگی‌های مختلف هر یک و همچنین انتظارات فنی، مالی و زیست‌محیطی گوناگون، تصمیم‌گیری درباره‌ این‌که برق پاک مورد نظر از چه منابعی تولید شود را پیچیده می‌کند. این پژوهش به‌ دنبال ارائه و حل یک مدل برنامه‌ریزی آرمانی برای به‌ دست‌ آوردن سهم به نسبت بهینه توان (ظرفیت نصبی) هر یک از انرژی‌های تجدیدپذیر خورشیدی (فتوولتاییک)، بادی، برق‌آبی کوچک، زمین‌گرمایی و زیست‌توده در تولید برق پاک ایران است به‌ گونه‌ای که هزینه‌ها، اشتغال‌زایی، دانش فنی، بازده فنی و پیامدهای اجتماعی آن بهینه باشد. مدل در چهارچوب برنامه‌ ششم توسعه‌ ایران و بودجه‌های مصوب مجلس شورای اسلامی حل شده‌ است.