چکیده رویکرد پویایی‌شناسی سیستم‌ها بر مشارکت افراد در مدل‌سازی و همچنین ارزیابی مدل و مدل‌سازی تاکید دارد. در سال‌های اخیر روش‌های مدل‌سازی مشارکتی چه بصورت فردی و چه گروهی و همچنین روش مدل‌سازی جمعی که مبتنی بر مشارکت انبوه مردم از طریق وب 2 و شبکه‌های اجتماعی است توسعه داده شده است. با این حال تاکنون مطالعه سیستماتیک زیادی برای ارزیابی اثربخشی و مقایسه این روش‌های مدل‌سازی صورت نگرفته است. از طرف دیگر در توسعه روش‌های مدل‌سازی بخصوص روش جدید مدل‌سازی جمعی، ویژگی‌ها و خصوصیات خاصی را برای هر یک برشمرده‌اند که نیاز است تا با بررسی دقیق آن‌ها مورد واکاوی قرار گیرد. لذا این مقاله بدنبال ارزیابی و مقایسه سیستماتیک روش مدل‌سازی  جمعی و گروهی است. برای این منظور از طریق پرسشنامه آنلاین به بررسی این دو روش مدل‌سازی پرداخته شده است. نتایج بیانگر این بود که مشارکت‌کنندگان به تاثیر مثبت جلسات مدل‌سازی گروهی و جمعی در تامین اهداف و همچنین اهمیت و مفید بودن این جلسات اذعان کردند. با این حال نتایج نشان داد مدل‌سازی جمعی در شناخت ابعاد مختلف تامین مالی جمعی با نگاهی واگرا، انتشار مباحث و فرهنگ سازی در جامعه مفیدتر است در حالی که مدل‌سازی گروهی در عمق بخشیدن شناخت افراد نسبت به ابعاد تامین مالی جمعی با نگاهی همگرا، افزایش تعهد (احساس مسئولیت) افراد نسبت به توسعه تامین مالی جمعی مفیدتر بوده است. همچنین نتایج نشان داد تنوع افراد و ساختار غیررسمی جلسات در موفقیت مدل‌سازی جمعی و گروهی تاثیر معنی‌داری دارد.

چکیده در سال‌های اخیر در جامعه پویایی‌شناسی سیستم‌ها توجه به رویکردهای کیفی افزایش یافته است. یکی از روش‌های استخراج مدل‌های پویایی‌شناسی سیستم‌ها که در رویکرد کیفی استفاده فراوانی از آن شده است روش مدل‌سازی گروهی است که در این روش مشتریان در فرایند مدل‌سازی مشارکت داده می‌شوند. تاکنون مطالعه سیستماتیک زیادی برای ارزیابی اثربخشی مدل‌سازی گروهی صورت نگرفته است. ارزیابی سیستماتیک این روش به دلایل درک اثرات این روش بر مشتری‌ها و سازمان‌های هدف و بهبود اثربخشی فرایند مدل‌سازی گروهی اهمیت دارد. در این مقاله به ارزیابی مدل‌سازی گروهی که در فرایند طراحی پارک فناوری هوایی مورد استفاده قرار گرفت توسط پرسش‌نامه‌ایی که توسط مشارکت‌کنندگان بعد از جلسات مدل‌سازی تکمیل شد پرداخته‌ایم. نتایج حاصل از این پرسش‌نامه بیانگر این بود که مشارکت‌کنندگان به کارایی، اهمیت و مفید بودن این جلسات اذعان کردند، همچنین در مورد نحوه برگزاری جلسات، وجود بحث‌های باز، تسهیل‌گر بیرونی و برگزاری جلسات به صورت گروهی، استفاده از نمودارهای علت و معلولی، استفاده از تصاویر و نمودارهای گرافیکی جهت تجسم‌سازی، برگزاری جلسات بیرون از محیط اداری، استفاده از کتاب کار و وجود دستورالعمل مشخص در جلسات به ترتیب دارای اهمیت است. مشارکت‌کنندگان ساختار غیررسمی را برای جلسات مفید دانسته‌اند.