چکیده سازمان‌ها امروزه به دنبال تجمیع و افزایش منابع دانشی در سطح سازمان (میان کارکنان و گروه‌های کاری) هستند. در این مقاله به دنبال ارائه چارچوبی برای شناسایی و گروه‌بندی سازوکار‌های نشر دانش هستیم که به یادگیری و استفاده از تجارب و تخصص کارکنان درگیر در پروژه‌ها کمک می‌کند. بر این اساس به معرفی چارچوبی برای مقایسه سازوکار‌های نشر دانش که به طور عموم در سازمان‌های پروژه‌محور استفاه می‌شود، می‌پردازیم. بسیاری از تحقیقات صورت گرفته در این زمینه تنها به یک بعد از سازوکار‌های نشر دانش، یعنی سازوکار‌های کدگذاری شده در مقابل شخصی‌سازی پرداخته‌اند. سازوکار‌های شخصی‌سازی اغلب غیررسمی بوده و کاربرد اختصاصی دارند. در مقابل سازوکار‌های کدگذاری شده رسمی و شامل پایگاه‌های داده‌الکترونیکی هستند. در این مقاله به بررسی دو بعد "سازوکار‌های کدگذاری شده در مقابل سازوکار‌های شخصی‌سازی" و "سازوکار‌های فردی در مقابل اجتماعی" در قالب یک ماتریس پرداخته شده است که سپس نحوه تعامل این سازوکار‌ها با یکدیگر تشریح می‌شود. سازوکار‌های نشر دانش فردی غیررسمی و غیر ساخت‌یافته‌اند. در مقابل سازوکار‌های نشر دانش اجتماعی رسمی، ساخت یافته و توأم با امور روزمره سازمانی هستند. در ادامه با شناسایی سازوکار‌های نشر دانش در گروه مپنا و با توجه به ویژگی‌های سازمانی از جمله اندازه سازمان و پراکندگی جغرافیایی و ماهیت وظیفه‌ای، به گروه‌بندی سازوکار‌های نشر دانش در قالب چارچوب مذکور پرداخته شده است.