چکیده در فضای رقابتی بازار فعلی خودرو در ایران و جهان، شرکای تجاری نقشی کلیدی در موفقیت یا شکست هر سازمان دارند. درواقع بقا، رشد و توسعه کسب‌وکارهایی همچون صنعت خودرو منوط به انتخاب یک شریک تجاری استراتژیک خواهد بود. لذا برگزیدن یک شریک تجاری مناسب امری ضروری بوده و مستلزم به کارگیری یک روش دقیق تصمیم‌گیری است. در این پژوهش، یک روش ترکیبی تصمیم‌گیری چند معیاره با هدف انتخاب شریک تجاری، ارائه شده است. این روش ارزیابی و رتبه‌بندی قادر است برهم‌کنش میان معیارها را شناسایی کرده و در رتبه‌بندی مد نظر قرار دهد. در این پژوهش، ابتدا 22 متغیر متناسب با شرایط صنعت خودروسازی ایران به‌عنوان معیار و15 شرکت خودروساز چینی به‌عنوان گزینه انتخاب شدند. سپس تکنیک آنتروپی شانون جهت وزن‌دهی معیارها استفاده شد. در مرحله آخر نیز رتبه‌بندی گزینه‌ها با روش انتگرال چوکوئت صورت گرفت. در ادامه، اعتبارسنجی این تکینیک ترکیبی از طریق مقایسه با روش تاپسیس انجام شد و نتایج مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل از پیاده‌سازی این تکنیک، نشان می‌دهد که ترکیب روش تصمیم‌گیری انتگرال چوکوئت و آنتروپی شانون یک روش ساده، نوین و در عین حال کاربردی جهت تصمیم‌گیری بوده و در دنیای واقعی قابل اجرا خواهد بود.

چکیده امروزه در بسیاری از سازمان‌ها از جمله سازمان‌های پروژه‌محور، طرح‌های برون‌سپاری و واگذاری فعالیت‌ها با اهداف تمرکز بر قابلیت‌های مرکزی، کوچک‌سازی، دستیابی به بهترین عملکرد و کنترل و شفاف‌سازی هزینه‌ها دنبال می‌شود. از آن جایی که هر طرح برون‌سپاری انجام بخشی از فعالیت‌های پروژه را برای مدت زمان معینی با هزینه مشخصی، به یک پیمانکار واگذار می‌کند، خود یک پروژه محسوب می‌شود. از این رو با وجود مزایای بسیاری که دارد، در برخی شرایط با شکست مواجه می‌شود که از مهم‌ترین دلایل شکست طرح ‌های برون‌سپاری، عدم به‌کارگیری فنون و روش‌های مدیریت و ارزیابی خطرپذیری است. از این رو هدف این تحقیق، ارائه مدلی برای ارزیابی خطرپذیری در فرایند برون‌سپاری طرح ‌ها با بهره‌گیری از روش‌های تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی و PROMETHEEدر محیط فازی می‌باشد.    

چکیده دسـتیابی به سرآمدی و اجـرای بهـبود مسـتمر یکـی از دغـدغه‌های اصـلی سـازمانهای امروزی برای بـقا در بـازار‌های رقابـتی اسـت. مدلهای سرآمدی به سازمانها کمک می‌کنند تا نیاز‌های اصلی جامـعه و مشـتریان خـود را بـه بهـترین شـکل مـمکن بـرآورده کنـنـد. سـازمانها برای مقایسه خود با رقبا نـیاز دارنـد تـا یـک روش سـاخـتار یافتـه و قابـل اعتـماد در اختـیار داشـته باشند و براساس نتایج مقایسه تصمیم‌گیری کـنند. در این مقاله ابتدا مهمترین مدلهای سرآمدی به طـور اجمالی بررسی می‌شـوند. سـپس شـرکتهای قطعه‌ساز خودرو براساس سطوح سرآمدی کـسب شده و با اسـتفاده از روش PROMETHEE رتـبه‌بندی می‌شوند. اهداف اصلی این مقاله به این شرح می‌باشـند: هـدف اول، شناسایی سطوح سرآمدی شرکتهای قطعه‌ساز؛ هدف دوم، رتبه‌بندی آنـها با استفاده از روش PROMETHEE، و در نهایت هدف سوم، معرفی این روش به عنوان یکی از قوی‌ترین روشهای تصمیم‌گیری چـند معیاره بـرای استفاده‌های آتی.

چکیده در این مقاله سعی شده است تا عدم اطمینان موجود در فرایند ‌تصمیم‌گیری چند معیاره بررسی و تحلیل شود. در فرایند تصمیم‌گیری چند معیاره دو نوع عدم اطمینان، رتبه‌بندی گزینه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد: 1‌ـ عدم اطمینان موجود در قضاوتها و عناصر ماتریس تصمیم )ماتریس‌بازده ( به‌وسیله توزیع احتمال مربوط به آن بیان می‌شود، البته فرض اساسی این است که عدم اطمینان موجود در ماتریس تصمیم در نتیجه شک و تردید تصمیم گیرنده در مورد صحت قضاوتها بوده و در نتیجه عدم توافق تعدادی از تصمیم گیرند‌گان نمی باشد؛ 2‌ـ عدم اطمینان مربوط به شرایط و خصوصیات آینده محیط تصمیم‌گیری که به‌وسیله مجموعه‌ای از سناریوها بیان می شود. سناریو‌ها در حقیقت تجزیه شرایط آینده محیط تصمیم‌گیری به تعدادی وضعیت مجزا می‌باشد. این نوع عدم اطمینان در فرایند تصمیم‌گیری چند معیاره کمتر توجه شده است. هر دو منبع عدم اطمینان می‌توانند منجر به نقض شدن رتبه‌بندیها و کاهش میزان اطمینان تصمیم گیرنده به نتایج به دست آمده شود. با استفاده از روش شبیه‌سازی می‌توان تأثیر هر دو نوع عدم اطمینان را در تعیین وزن نسبی و رتبه‌بندی نهایی گزینه ها بررسی کرد. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که با افزایش میزان عدم اطمینان عناصر ماتریس تصمیم، احتمال نقض شدن رتبه‌بندیها و عدم اطمینان به آنها افزایش پیدا می‌کند. در این شرایط می‌توان یک تعبیر احتمالی از رتبه‌بندی نهایی گزینه ها ارائه کرد.