چکیده توجه به قابلیت‌های رقابتی به عنوان عوامل ایجاد‌کننده مزیت رقابتی توسط اسکینر مطرح شد. او بیان داشت که قابلیت‌های رقابتی کیفیت، عرضه، هزینه و انعطاف‌پذیری می‌توانند تبدیل به نیروی محرکه و یا عامل بازدارنده‌ای برای سازمان شوند؛ بنابراین مدیریت سازمان در تعیین استراتژی‌ها باید به اثر این قابلیت‌ها توجه کند و با توجه به رابطه مصالحه‌ای میان آن‌ها سطوح هر یک را به گونه‌ای تنظیم کند که بیشترین بازده را برای شرکت داشته باشند. پژوهش‌های گسترده فردوس، دی میر و ناکانه در این راستا به ارائه نظریه جمع‌شوندگی قابلیت‌های رقابتی منجر شد. این نظریه بیان می‌کند که لزوماً رابطه مصالحه‌ای میان قابلیت‌ها برقرار نیست و بهبود یک قابلیت می‌تواند اثر حمایتی بر دیگر قابلیت‌ها بگذارد؛ بنابراین ترتیب اتخاذ سیاست‌های بهبود حائز اهمیت است. در پژوهش‌هایی که بر این نظریه استوار هستند اثر نوآوری سنجیده نشده بود، حال آن‌که با بررسی پیشینه پژوهشی موجود در مدیریت استراتژیک به دلایل جهانی‌شدن، کاهش چرخه عمر محصولات و فناوری‌ها و همچنین افزایش پویایی محیط و بنگاه‌ها نقش نوآوری در سازمان‌ها بسیار پر‌رنگ شده و می‌تواند عامل کسب مزیت رقابتی باشد. در پژوهش حاضر این قابلیت به دیگر قابلیت‌های مورد بررسی در نظریه جمع‌شوندگی قابلیت‌های رقابتی افزوده شد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط میان قابلیت‌های رقابتی با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) در شرکت خودرو‌سازی سایپا مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه پژوهش حاکی از آن بود که نوآوری در جامعه مورد بررسی در لایه دوم از رأس مدل تپه شنی قرار می‌گیرد.

چکیده مدیریت ریسک و ارتقای قابلیت اطمینان فرایندها، از جمله موارد مهمی هستند که در ادبیات مدیریت یکی از ،(FMEA) تولید و عملیات اهمیت روزافزونی پیدا کرده اند. تجزیه و تحلیل شکست و آثار آن توانمندترین روش ها در این حوزه به شمار می آید. قابلیت اجرایی بالا و تحلیل پذیری مناسب، آن را در رده مهم ترین تکنیک های تحلیل مخاطره و تقویت ایمنی سیستم ها قرار داده است. از سوی دیگر، گستره وسیع کاربری این روش در زمینه های گوناگون، نقاط ضعف و محدودیت هایی را آشکار ساخته و به تبع آن صاحب نظران بسیاری در اصلاح و تقویت آن همت گمارده اند. در این مقاله فرایند به عنوان یکی از روش های نوین و قدرتمند در زمینه تصمیم گیری با هدف ،(ANP) تحلیل شبکه ای دیده شده است. (ANP-FMEA) در ترکیب با آن ،FMEA تعدیل و تقویت روش ارتباطات متقابل عوامل موجد خطرپذیری را در نظر گرفته و با ارائه ساختاری ANP-FMEA روش مدون، منظری سیستمی و منعطف را در قلمروی مدیریت ریسک به دست می دهد. این روش، مفهوم ساده در قالب توان، اهمیت های متفاوتی قایل FMEA نمره اولویت ریسک را گسترش داده و برای پارامترهای حاصل با شرایط سیستمی که در آن به کار گرفته می شود، سازگاری بهتری خواهد RPN است. مقدار داشت. به کارگیری این روش تحلیل صحیح تری از ریسک فراهم می کند که در تعاقب آن، اقدامات کارا و اثربخش تر موجب دستیابی و حفظ درجه اطمینان مطلوب تری خواهند شد.