چکیده با وجود تغییر ساختار نظام‌های بانکی بعد از بروز بحران مالی، بانکداری بین المللی همچنان به عنوان یکی از منابع مهم تامین مالی برای کشورهای در حال توسعه محسوب می‌شود. در اقتصاد ایران به‌دلیل عمق کم بازار سرمایه و نبود جایگزین‌های مناسب، نظام تأمین مالی یک نظام بانک‌محور بوده و بانک‌ها مسئولیت زیادی در تأمین مالی بنگاه‌های کوچک و بزرگ دارند. عدم حضور بانک‌های خارجی در ایران در سطح و مقیاس سایر اقتصادهای در حال توسعه، نشان از عدم‌موفقیت ایران در بهره‌برداری مناسب از منابع تامین مالی از این طریق، بویژه در شرایطی که کشور در معرض تحریم‌های اقتصادی نبود، دارد. این پژوهش، در باب اهمیت و جایگاه بانکداری بین‌الملل در نظام اقتصادی استدلالاتی اقامه و سپس در جهت شناسایی چالش‌های کلیدی نظام بانکداری بین‌الملل ایران تلاش نموده است. در این راستا پژوهشی کیفی با روش تحلیل محتوای کیفی و با حضور 15 نفر از متخصصین این حوزه انجام پذیرفته است. داده‌ها که از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته جمع‌آوری شده‌اند، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته و نتایج حاکی از آن است که: اتصال و دسترسی بسیار محدود به نظام مالی جهانی، اجرای محدود استانداردهای پذیرفته شده جهانی در عملیات بانکی، عدم تطبیق کامل با استانداردهای گروه ویژه اقدام مالی، نوسانات نرخ ارز، ضعف حاکمیت شرکتی و رتبه ریسک اعتباری مهمترین چالش‌های نظام بانکداری بین الملل کشورمان بوده و این چالش‌ها ناشی از متغیرهای کلان جهت‌گیری سیاست خارجی، هژمونی دلار در نظام مالی جهانی، تحریم‌های جامع و هدفمند و موانع قوانین و مقرراتی بوده است.